خبرنگار روزت مبارک
گل و شیرینی و تبریک و هزارن از این دست لوس بازی های ساده ، همگی دستاورد یک روز خاص به نام روز خبرنگار است. این شو اینقدر کلیشه شده بود که وقتی سال گذشته روز 17 مرداد یعنی روز خبرنگار ، شغل خبرنگاری در ردیف مشاغل سخت قرار گرفت همگی ذوق کرده بودند . بله دوستان 17 مرداد روز خبرنگاره و باز توجه ها به سوی این قشر عظیم و زحمتکش جلب میشه. البته این توجه های موقت و بی فایده منحصر به روز خبرنگار نیست بلکه در آستانه هر مناسبت خاصی که تقویم نشان میده در جهت تعالی آن مناسبت کلی طرح و برنامه و نقشه و حتی همایش های پر زرق و برق و پر هزینه صرف می شود ولی فردای آن روز همان و همان. اهالی رسانه مکتوب یا همان روزنامه نگاران ، غالباً فعالیت در این وادی را شغل و حرفه نمی دانند و چنین می انگارند که روزنامه نگاری اصلاً یک ذوق است ، یک استعداد است ، یک توان است . روزنامه نگاری را هرگز نمی توان یک شغل اصلی دانست . اگر به آن یک حاشیه اطلاق کنیم با مثما تر می نماید چراکه خبرنگار همواره در لبه پرتگاه است و در صورت گذر از خط قرمز خیالی آقایان ، بی کار می شوند و به همین جهت می توان خبرنگاری را خانه به دوش کاری نیز اطلاق کردچون غالباً فعالیت ثابتی در یک مجموعه ندارند.
روز 17 مرداد برای خبرنگار کف می زنند و به وی تبریک می گویند اما در طول سال همین افراد خبرنگاران را تحقیر کرده و جواب سربالا می دهند. تاسف واژه کوچکی است در برابر اشخاصی که در روز خبرنگار با صادر کردن بیانیه به دنبال کسب منفعت هستند اما سر به زنگاه ، زمانی که از روی ندانم کاری های جنابشان و مزه مزه نکردن حرف دهانشان ، وقتی خطر را حس می کنند بی شرمانه هرگونه تهمت را به این قشر روا می دارند و مسئولیت را از خود سلب ، و بر گردن خبرنگار می اندازند.
استرس کاری و نداشتن امنیت شغلی اهالی مطبوعات نیز از دیگر چالش های آنان بوده که به علت بی کفایتی برخی مدیران و مسئولان نشریات به این گونه که قلمی بر خلاف منافع و توافقات با از ما بهترون زده شده است ، خط قرمزهای خیالی حضراتشان را نقص کرده و از کار بی کار می شوند.
آری خبرنگار نبض گویای کشور است . کشوری که خبرنگارانش را مرتب بازنشسته می کند ، همیشه در حال نوسان است.
آقایانی که در 17 مرداد با توزیع کارت های تبریک در بین قشر مطبوعاتی در پی جلب منافع آتی هستند ، همین اشخاصی هستند که وقتی متنی را بر خلاف منافع خود می بینند ، گستاخانه اقدام به تهدید خبرنگاران می کنند که اغلب به نتیجه هم می رسند و این خبرنگار مظلومانه در پی حمایت از مدیران خود.
از سختی های این شغل به ظاهر ساده همین بس است که بگوییم صبوری ، حوصله و تحمل تحقیر و برخورد های زننده از الزامات روحیات خبرنگاری است . این سختی ها ، دو رنگی ها و نا مهربانی ها و ... هرگز خبرنگاری را که حرمت قلم را درک کرده از پای نمی اندازد . خبرنگار و خبرنگاری زنده است تا زمانی که حرمت قلم زنده است. خبرنگار روزت مبارک